چرا چنین متوكل به ما جفا كردى

شدى به كین، متوسل ستم روا كردى

غم مدینه مرا كم نبود اى ظالم؟

كه طعن و تهمت و تبعید را روا كردى

مگر مرا به تمسخر گرفته‏اى كان شب

به جشن و لهو و لعب خواهش غنا كردى

براى من شب جشن تو پر ز ماتم بود

خوشى نبود، كه بر پایىِ عزا كردى

سرور و بزم تو تنها سر بریده نداشت

چرا سرم نبریدى؟ به من جفا كردى

ز روى پاك و نجیبم حیا نكردى تو؟

چسان ز شعر من اى بى حیا حیا كردى

عبادت شب و ذكر و ترحمم دیدى

ولى به دشمنى خویش اتّكا كردى

هزار نقشه به قتلم‏ كشیدى و اجرا

به دست معتز ملعون در انتها كردى

براى حفظ متاعِ دو روزه دنیا

تو باب، در همه جا، سبّ اوصیا كردى

به بغض آل على راه كربلا بستى

جفا به زائر و سلطان نینوا كردى

براى عُسرت و آزار زائران حسین

پس از دو قرن عجب ظالمانه تا كردى

چه دست‌ها كه بریدى ز قبر پاك حسین

به زجر و حرمله و شمر اقتدا كردى

یزید آب بر او بست و تو حَرَم بر آب

به شاه تشنه لبان كار اشقیا كردى